Ingeburgerde Australische Anouk

Na een weekend waar we het gewoon niet overhebben beging ik me nu een echte australische te voelen. En ik heb gister dan ook gepartyed tot ik er bij neer viel. Voor de rest van de wereld was gister een gewone dag. In Australie lag dat net even anders. Gister was het namelijk Melbourne Cup- day. Inderdaad, een paardenrace. :S Lekker interessant zou je denken. Nou in Australie staat het hele land op zijn kop. Om je een impression te geven: Kinderen hoeven niet naar school, meeste mensen gaan niet naar hun werk, of gaan alleen ’s morgens, in de rechtzaal worden zaken onderbroken, en er worden in het ziekenhuis geen operaties gepland tijdens de race. Volgens mijn teacher is het “The only thing that makes a whole country stands still”. Je kan al weken van tevoren kaarten kopen in de grote restaurants (je hoort er uiteraard niet bij als je het niet daar gevierd hebt). Het is traditie om op deze dag ongelovelijk dronken te worden. Iedereen ontbijt dan ook met champagne in de restaurants, en zijn tegen de tijd dat de race begint al helemaal lazurus.
Ik als echte ingeburgerde Australiër was uiteraard op de hoogte van het dragen van en hoed tijdens deze dag. Ik kwam dan ook helemaal opgetut naar school (ja wij hadden helaas wel gewoon school). Met mijn nette jurk, hoge hakken, veel make –up, en een hoed op mn hoofd vond zelfs mn ‘moeder’ dat ik er uitzag als een echte australische inwoner. En ik zou uiteraard geen echte Australische zijn als ik niet even langs de TAB ging om te wedden op een paard.. Voor we naar de TAB gingen hadden mijn lerares en ik ons er helemaal in verdiept. Goede trainers, goede jockeys, leuke namen van de paarden, mooie kleurencombinatie van de jockey zijn kleren, aantal gewonnen wedstrijden, conditie van het paard enz. Ik besloot op drie paarden te wedden. Nummer 12, Purple Moon, dé grote favoriet, Nummer 9, Zipping, paard met de beste trainer, en Nummer 24, Mahler, omdat een man naast me zei dat hij daar vertrouwen in had. Toen ik in de klas kwam had bleek dat we daar ook nog gingen wedden. Uit een hoed twee nummers pakken. Ik had Nummer 1 en Nummer 2, was ik wel blij mee want de jockey van nummer 2 was een echt schatje. :D
Om 2uur kon het gebeuren dan eindelijk beginnen. Nadat we eerst op ons balkonnetje van school een heerlijke hotdog naar binnen hadden gewerkt, en zaten we met onze coctail in ons hand vol spanning te wachten. Na 2,5 minuut van geschreeuw was het al afgelopen. Geen spannende aftrap, geen spectaculaire finish, geen vuurwerk, helemaal niks. Voor iets wat een heel land doet stil staan had ik wat grootser verwacht. Eindstand? 6, 12, 24. Oftewel, ik had er 2 van de 3 goed. Hier stopte dan ook meteen weer mijn australische ingeburgerdheid.:( Ik had namelijk geld gewónnen, terwijl de meeste mensen alleen maar geld verliezen. En niet een beetje veel geld. Op de foto’s kan je zien hoe druk het bij de TAB was. Er word echt voor miljarden vergokt volgens mijn ‘moeder’. ’s Avonds was er uiteraard een groot feest in de city. Waar ik ook uiteraard van de partij was;) Helaas moest ik vanmorgen gewoon weer naar school. Ben heel braaf gegaan, was ongelovelijk trots op mezelf. De halve school was namelijk leeg omdat niemand energy had om te komen.
Vanavond ook weer een feest. Met heel mn school naar de Groene Schuur. Geen party in het weekend? Dan maar doordeweeks;)